نانو فناوری در کشاورزی

فناوری نانو در کشاورزی


نانو در کشاورزی و صنایع غذایی

فناوری نانو پیشنهادهای فراوانی برای تولید، فراوری، نگهداری، بسته بندی و انتقال محصولات کشاورزی دارد، که می تواند در کنار محیط زیست و منابع طبیعی، میزان و کیفیت تولید را بالا ببرد. بررسی ها نشان می دهد که 9 میلیون هکتار از زمین های کشاوزی کره ی زمین کاملا از بین می روند. و دیگر قابل کشاورزی نیستند. این در حالی است که هر ساله 5 تا 7 میلیون هکتار دیگر نیز به این میزان افزوده می شود.

فناوری نانو در کشاورزی

اگرچه کاربرد و اثربخشی فناوری نانو اغلب با پیشرفت های آینده در فناوری پزشکی و شیمی همراه است، اما موارد استفاده از آن بسیار ظریف تر و گسترده تر از آن است کشاورزی یکی از حوزه‌هایی است که نانوفناوری توانسته کاربردهایش در آن توسعه دهد. منبع

فناوری نانو محصولی ارایه می کند که می تواند جایگزین خاک طبیعی شود. با استفاده از این محصول می توان در زمین های غیر قابل کشت، کشاورزی کرد. این محصول که یک ماده ی پلیمری نانو متخلخل است، ابتدا آب را جذب می کند و در میان حفرات خود جای می دهد. سپس مولکول های آب را با سرعتی ثابت و در زمانی بسیار طولانی آزاد می کند تا گیاه را سیراب نماید. محصول مورد نظر غیر رسمی است و طول عمر آن بین 3 تا 5 سال است.

استفاده از یک درصد از این محصول، منجر به چهار برابر شدن آب در دسترس گیاه، افزایش 20 درصد رشد گیاه و افزایش 40 درصد توده های زیستی در خاک می باشد. نانو حسگرها می توانند مدیریت مزارع کشاورزی را بر عهده بگیرند. این ابزارهای بسیار کوچک در دل خاک قرار می گیرند، تا میزان اب، فسفر، نیتروژن، مواد مغذی و سم موجود در هر نقطه را اندازه گیری می کند. و به مرکز پردازش اطلاعات گزارش دهند.

کشاورز چنین مزرعه ای می تواند تمام بوته ها و درخت های مزرعه را تحت کنترل بگیرد و در زمان لازم، نیاز آنها را بر طرف نماید. این کنترل دقیق، تاثیر بسیاری بر بازده و سلامت محصولات  خواهد داشت. در حال حاضر برای تثبیت شن های روان و انجام فرایند بیابان زدایی از مالچ نفتی استفاده می شود. این ماده، بسیار سمی است و مانع رشد گیاه می گردد.

فناوری نانو در کشاورزی

محلول پلیمری جدیدی مبتنی بر فناوری نانو به وسیله یک شرکت ایرانی تشکیل می شود، که می تواند جایگزین روش قبلی تثبیت شن های روان گردد. این محلول پلیمری حاوی 90 درصد اب و 10 درصد پلیمر طبیعی پلی لاتیس است و بر خلاف ماده ی قبلی مانع رشد گیاه در شن نمی شود. این محلول، حاوی نانو ذرات در داخل نانوکویل های بیوپلیمری است. این ذرات که بر روی شن اسپری می شوند، در ان نفوذ کردهو یک شبکه ی بیو پلیمری ایجاد می کنند.

این شبکه ی ذرات میکرومتری، ماکرومتری و نانومتری، شن را درگیر واکنش کرده و انها را تثبیت می نماید. شن ، حالت اسفنجی دارد و جاذب رطوبت خوبی برای رشد گیاهان محسوب می شود. همچنین نسبت به دمای بالا و باد نیز مقاومت بسیار مناسبی دارد.

افزودن ترکیباتی نظیر نانو ذرات اکسید الومینیوم، دی اکسید سیلیس، اکسید روی و یا اکسید تیتانیوم و ظروف نگهداری مواد غذایی، سبب مقاوم شدن آنها در مقابل پارگی می شود. و در نتیجه نفوذپذیری آنها را در برابر بخار آب، اکسیژن و پرتوی فرابنفش تا حد بسیاری افزایش می دهد. افزودن نانو ذرات نقره به ظروف نگهداری مواد غذایی، از رشد باکتری ها روی سطح  مواد غذایی جلوگیری می کند و زمینه ی سالم ماندن آن را به مدت طولانی تری فراهم می نماید.

وجود پوششی نانومتری در داخل شیشه ها و قوطی های نوشیدنی، باعث جلوگیری از هدر رفتن دی اکسید کربن می شود. و موجب تازه ماندن نوشابه های گازدار می گردد. ایده ای نیز برای تشخیص سلامت مواد غذایی وجود دارد.

برای این منظور قرار است بسته بندی های تشکیل شود که هنگام خراب شدن و غیر قابل مصرف شدن مواد غذایی تغییر رنگ دهند. فرض کنید ظهر یک روز تعطیل است و شما بسیار تشنه هستید. سراغ یخچال می روید، اما مردد هستید که چه چیزی را انتخاب کنید. از یک سو، می دانید که اب میوه دارای ویتامین های فراوانی است و برای بدن شما مفید است.

نانو ذرات نقره

بنابراین، یک بطری اب ا بر می دارید. ابتدا دکمه ای را برای انتخاب نوشابه فشار می دهید، پس از ان نوبت اضافه کردن افزودنی هاست، ویتامین C و کافئین را هم از قسمت افزودنی ها انتخاب می کنید.

با فشار دادن این دکمه ها، نانوکپسول های دیگر حاوی سایر افزودنی ها و طعم دهنده هایی که شما انتخاب نکرده اید، به صورت کپسول ازاد نمی شود. و در محلول باقی می مانند. این داستان غیرباور، می تواند در اینده ای نزدیک به کمک فناوری نانو محقق شود. مواد غذایی به طور طبیعی دارای نانو ذرات بسیاری هستند.

ما نیز می توانیم رنگ های خوراکی طبیعی، افزودنی ها و ویتامین ها را پیش از مخلوط شدن با مواد غذایی و نوشیدنی ها درون کپسول های نانومتری بسته بندی نماییم. به این ترتیب ترکیبات مورد نظر، بهتر درون مایع به وت معلق در می آیند. و در نتیجه بهتر نیز به وسیله ی سلول ها مصرف می شوند.

منبع : نانو نیکاپاک

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *